آئین مستان

میرود سمت مسجد کوفه / با دلی با خسته از زمانه ی خود

خسته از کوفیان و بی دردی / غرق اندوه بی کرانه ی خود

گریه های شبانه او را / گونه خیس ماه می داند

شرح سی سال بی کسی ها را / دل بی تاب چاه می داند

میرود سمت مسجد کوفه / تا که با عشق بی حساب شود

میرود تا محاسن خورشید / بین محراب خون خضاب شود

چرا می خوای خضاب کنی علی جان ، توی این سی ساله چرا خضاب نکردی؛ گفت: علی جان چرا محاسنت خضاب نمی کنی ، گفت: مگه نمیدونی من عزادارم. عزادار کی هستی مولا من ، فرمود:مگه نمی دونی فاطمه منو زدن ، مگه نمی دونی زهرای منو کشتن؛ آقا اون که مال بیست پنج سال پیش بود. ساکت شد ، من هنوز داغدار زهرا هستم

وای مادرم مادرم مادرم               وای مادرم مادرم مادرم

هی به آسمان نگاه می کنه ، هی میره تو صحن حیاط خونه ؛ هی به آسمان نگاه می کنه کی صبح می شه ، کی وعده دیدار می شه ، هی ستاره ها رو نگاه میکنه ؛ ام کلثوم جیگرش خون شد اومد؛ تو صحن حیاط یه چند دوری دور بابا گشت ، بابا چرا اینقدر بی تابی بعد مدتی امشب مهمان من شدی ؛ بابا چیه اینقدر به آسمان نگاه می کنی. صد ها روایت حدیث پشت این مطلبی که فرمودند: که بزرگترین وسیله جلب رحمت خدا گریه برا امام حسین است. امامی (امام علی) که به منو شما دستور میده میگه اگر هر راهی رفتی به درگاه الهی راه پیدا کنی نشد برو در خونه حسین با حسین بایا ، خودش اول کسی به این فرمایشش عمل می کنه ؛ من گمانم اینه هی آسمون نگاه می کرد زیر لب می گفت: حسین

مراسم احیا و قرآن به سر  - طاهری رمضان 92

مراسم احیا و قرآن به سر  - محمود کریمی رمضان 92

مراسم احیا و قرآن به سر  - سلحشور رمضان 91

مراسم احیا و قرآن به سر  - میرداماد رمضان 92

مراسم احیا و قرآن به سر  - بنی فاطمه رمضان 92

دعای کمیل - بخش اول

دعای کمیل - بخش دوم

کوچه گلی از چشمای تره / جون به سر شدیم کی با خبره

هیچکی از خونه بیرون نمیاد / همراه یتیما گوشمون روی دره

بین ناله یک صدا میاد / از حنجره ی مرتضی میاد

عاشورا چیه ، هر چند کلمه / یه اسم کربلا میاد

عاشورا کیه ، کربلا کجاست / اسم کربلا اوج گریه هایت

مولا چی میگه ، یا حسین می گن / یعنی چی سر حسین به روی نیزه هاست

صحبت از تن صد پاره چیه / یک قافله ی آواره چیه

خیمه ها رو آتیش می زنن / شیرخواره کیه ، غارت گهواره چیه

پاره تن کیه بی کفن کیه / جای نعل اسب رو بدن چیه

صحبت از تن بی سر می کنه / با لب های تشنه دست پا زدن چیه

حسین آرام جانم        حسین روح روانم

من در مدینه یاد گرفتم که هیچ وقت / زخمی که شد عمیق مداوا نمی شود

گر چند ضربه هم زده بودند، باز هم / پیشانی تو بیش از این وا نمی شود

تا دید طبیب میگه دیگه بابات زنده نمی مونه صدای گریه زینب فرق کرد؛ بابا یه حرف هایی برادر هام میگن

بابا گفتند، گفته ای مرا کوچه می برن / می خواهم از بیان خودت بشنوم

گفتند، گفته ای که تماشام می کنند / می خواهم از زبان خودت بشنوم

بابا  خودت بگو سر بازار میروم / بابا خودت بگو که گرفتار می شوم

بابا خودت بگو به سرم سنگ می زنن

آره زینب یه روزی میاد بالا پشت بوم همه سنگ می زنن یه روزی میاد پرده محمل تو کنار میزنی دلت برا حسینت یه ذره شده بعد از چند روز جدایی می بینی سرش بالای نیزهاست